دو دوست بڑے عرصے تو بعد ملے. دوست حال ھک دوسرے کولوں پچھیا.ھک آکھیا تیری کویں پئ نبھدی ھے اس جواب دتا میتھے تے اللہ دا کرم ھےتے تیری کویں نبھدی پئی ھے او آھندا اے.
کنڈیاں دے قلف پرانڑیں ھو گئےچھڑی پتل دی تار نا لدھی.
سائے موسم پرتے میری ذندگی وچ اکاں مست بھار نا لدھی.
ھنجوں انج لھڑیاں رخساراں تے سوئی رکھن دی تھار نا لدھی.
انج ھاشمی موت وی کنڈ کیتی سارے شاھر چوں زاھر نا لدھی.

کدی خاص مہمان جناب دے ہاسے
اج خاص توں عام ہو گئے آں
ساڈا "" دانش * شمار آہ سچیاں وچ
بے داغ نیلام ہو گئے آں
ساڈا ناں ھا سنگت دے مہریاں وچ
اج انجڑ گمنام ہو گئے آں
کسے وقت دی گهلی ہوئی ڈیگر ہاسے
اج ڈهلی ہوئی شام ہو گئے آں







کیویں جھکیاں جائیں تے لوک پئے وسدن کدی ویکھ پہاڑ توں لہہ کے
شوہدے ڈردن ڈھیر بلندیاں توں ودے وقت دھکیندن چھہہ کے
توڑے سال توں بعد سنبھالے کر (الطاف ) اُچیچہ بہہ کے
جنہاں اج تائیں شکوہ نہیں کیتا اودر دیاں سختیاں سہہ کے
۔






تینوں رب گھر بیٹھیاں بخت دتے ہن تیرا زور تے ٹل نئیں لگا
میرے وانگ کسے دی نوکری وچ تیرا مستقبل نئیں لگا
لکھ ہوڑ رہیاں پر آکھے میرے میرا دل پاگل نئیں لگا
واہ قسمت درد دی پکھیاں وچ توئیں راٹھ دا دل نئیں لگا








منگ منگ کے تحفے سنگتاں دے من ڈھول ستاونڑ یاد ہئ
میں سانی وت وت ناہ کرنی مھتوں موڈ بناونڑ یاد ہئ
میں منتاں کرنیا ہتھ بہنڑے میرے ہتھ چھڑونڑ یاد ہئ
مڑ منگیاں ونگاں ست رنگیاں میرا ڈھول پواونڑ یاد ہئ