تساں راہنڑ دیو کیوں پُچھدے ہو مظلوم دی
گزر اوقات اے۔
ودا ہوکے دیناں غربت دے بنڑ درد گئے
میری ذات اے۔
جہندی خاطر رُنیاں عرصے توں او نئیں
سنڑدا گل بات اے۔
اُس ”تاؔج“ دی کہڑی زندگی ہے جہڑا
جاگدا ساری رات اے۔
اج سردی بہت ہے دوستو.
اودر دے مُلک دا ہک فریادی رو رو فریاد کریندائی ,,
مَتھے لگنڑ دے واسطے ہتھ بنھ کے ہاڑے لاتعداد کریندائی ,,
اللہ جانڑدا ”درؔد؎“ دی قیمتی زندگی پیا غم برباد کریندائی ,,
جس بندے توں نکھڑ کے سَوندائی ناہیں اُوہو کملا یاد کریندائی ,,
تیری بے نیازی دے کم ہن خدایاء جے ڈیویں تاں پتھراں اچ غذا ڈے چھوڑیندایں:
جے بچڑے تاں یوسف جیاں شہنشاہ نوں بھیراواں دے ہتھوں سزا ڈے چھوڑیندایں:
ناں روزے ناں لمبیاں نمازاں تے خوش ہیں تیری ذات نوں صاف نیتاں دی تھوڑ اے:
کرم چا کریں تاں گنہگار حر نوں توں پاکاں دے گھر اچ پناہ ڈے چھوڑیندایں...
عشق تہ اگ دا سیک کی پچھنا....
عشق دا سیک ودھیرا،،
اگ تہ ساڑے، ککھ تہ کانے....
اتے عشق ساڑے دل میرا،،
اگ دا دارو، مینہ تہ پانی....
اتے عشق دا دارو کیڑا؟؟
یار "فرید" اوتھے ککھ نا ریندا....
جتھاں عشق نے لایا ڈیرا....!
تیرے حُسن تے بیلی لِکھ چھوڑی اساں کملیاں ہور کتاب اے۔
تیرے ہونٹ گلابی ذُلف سیاہ چہرہ کھلیا وانگ گلاب اے۔
تیرا تکنڑا زخمیؔ مار گھتیندائے اُتوں ٹُرن دا ہُور حصاب اے۔
تینوں رب سائیں اِیہو جہیا حُسن دیتائے تینوں ویکھنڑا ڈھیر ثواب اے۔
تیڈی حکم عدولی نہ تھیوے ایں گال توں بج ساکوں نچڑاں پئے.
پا پیریں پریت دے جھانجھریں کوں گئے گھنگھرو رچ ساکوں نچڑاں پئے.
سب ٹوک مذاقاں ہاسے توں یا سر سئی سچ ساکوں نچڑاں پئے.
ساڈا "ساجد" نچڑاں پیشہ نئیں تئیں آکھیے نچ ساکوں نچڑاں پئے.
No comments:
Post a Comment