اساں لوک وی لوک عجیب ھسے ساکوں جائیں زلتاۓ اساں رو پۓ ھیں
کھیں شھر اچ انڑ پھر مفلس کوں زردار ستاۓ اساں رو پۓ ھیں
کھیں راہ ویندے راھی راہ دیوچ ساکوں حال سنڑاۓ اساں رو پۓ ھیں
ناشاد کائینات دی کھیں چُنڈ تیں او یاد جو آۓ اساں رو پۓ ھیں
اللہ حافظ رُل گئی زندگی دا
بس وقت نبھیندے پئے آں
منزل دا نام نشان وی کوئی نئیں
جس راہ تے ویندے پئے آں
مجبوریاں نال مزاج رلا کے
تکلیف گھٹیندے پئے آں
وڈی سرعت دے نال امید
اپڑیں ارمان سویندے پئے آں
سوهنڑاں. صوبہ یار پنجاب ساڈا ایتهے ہر انسان پنجابی.اے دهرتی پنج دریاواں دی ایدا مانڑ تے شان پنجابی.
ماں بولی دے سارے سیوک هائیں ساڈی جند تے جان پنجابی
سانوں پارس لوگ پنجابی آدےهن ساڈی یار پہچان پنجابی
ہڈوں لت رکھ چھوڑی نے بڈدیاں تے
بندے بڈگیاں کدنڑ تریندن...
چیندےنئیں زمے واریاں توڑ دیاں
سارےمطلب صرف سریندن..
گھبری نئیں ہانگرے کنڈ مگروں
"مشتاق" شریک کریندن...
دھکا کھوہ وچ جدنڑ بھرا دے چھوڑن
صد مصر دے تخت مریندن...
بے رحم صنم دے ہر ویلے میری ذات تے عجب کرم ہوندن
کراں اُف تا اکھ وچ ہنجواں دے اہندی الفت کانڑ شرم ہوندن
سہہ سہہ کے پھٹ تنہائیاں دے تاویں لہجے ڈھیر نرم ہوندن
ٹُر انس ویندا منٹھار دے در بھاویں پیراں ہیٹھ ورم ہوندن
چنگے سجنڑ ہوون تاں مکدا ای کجھ نہیں جے کدی کول ایمان تاں ہووے..
کم کوئی نہیں سنگت دی واہی ورگا مشتاق دھیان تاں ہووے...
جداں راج بھنبھور دا ویندا رھے توڑے تک مکران تاں ہووے....
مر گیاں وی قبر تے رش رہندااے بندہ کجھ انسان تاں ہووے...
No comments:
Post a Comment