اُنجیں لوک نآہ منِن تاں گل وکھری منٹھار توں ہر کوئی تلے
جیویں چن نہ چرخ تے نظر آوے تے راھنداں کجھ نئیں تاریاں پلے
تھاں تھاں تے ذِکر جناب دے ھِن شالا راہوِس بخت سوٙلے
ڈوجھی وار عنایت او جم کے آوے جیہڑا نال جناب دے رلے
تیری سنگت حلایاں وانگ نبھائیساں
میرا واعدہ سمجھ قرآن اے
پرواہ نئ تھوڑ نہ پاۓ جاوے
تیری ذات دے مگر جہان اے
سچا درد نوں کہیں دے مگر نہ دیویں
رکھیں آپس اچ صرف خیال اے
میری نسل وی تیریاں جوتیاں توں
ہوندی وتسی چن قربان اے
بڑی شوق دا میں تینوں خط لکھیا تحریر بنڑائی رو رو کے
میری صورت انج مرجھا گئ اے جیویں چھل چا سٹائی کھوکے
میں قسم خدادی مرویساں تیری صورت نوں لوہ لوہ کے
ہک وار بے وس نوں شکل وکھا اللہ واسطے سامنے ہوکے
کدی سوچیا ناهی کسے منزل تے
میرے پیار دی بازی ھر ویسی,
جیہندی خاطر درد خریدے ھن
لا مہندیاں غیر دے گھر ویسی،
ایہو غم تاں مینوں کھا کھا کے
لے اپنے نال قبر ویسی،
ودا هس کے آھدا اے غیراں نوں
بیمار اے جلدی مر ویسی
No comments:
Post a Comment