poetry web 2

پیا کال نصیب دی دهرتی تے
وس آس دے بهانڑ نہ سگے.


میرے جذبے تلخ حالات دے وچ
چهاہ پیار دی مانڑ نہ سگے.



میرے زہن توں کہیں دیاں یاداں دے
مٹ نام نشانڑ نہ سگے.



سائیں بنڑن کجا ظل اجڑن دی
دے سجنڑ مکانڑ نہ سگے




دوہڑہ
کیڈا قیمتی یار کھڑا بیٹھاں ۔ کلہا بہہ کے جدن سوچیناں

جیویں شاہ کوئی تخت کھسا باہندائے .انج ہتھ افسوس ملیناں

مُڑ "عاقب" ظرف دی ترکڑی تے ۔ جداں اپنا جُرم تُلیناں

خط لِکھے ہوئے مِنتاں ترلیاں دے ۔ ہتھیں اپنے پاڑ چھُڑیناں



وَتیں جیندا چونڑ غریباں تے احسان کریندا وَتنائیں ,,💏❤

دِہنہ رات نصیب رُلایاں نوں پریشان کریندا وَتنائیں ,,💏❤

چنگی دشمن سجن دی”درؔد؎“ دا چن پہچان کریندا وَتنائیں💏❤

ہک چھوڑ گیائیں دُوا جاہ جاہ تے اعلان کریندا وَتنائیں ,,💏❤




بھل ویندین سنگتی سانگیاں نوں جداں ورقے ای پاڑ چھوڑیوین

خوشبو دی وت کہڑی آس رکھیوے پھل جدنڑ لتاڑ چھوڑیوین

آپے آونڑ جاونڑ مک ویندین دے راھ تے واڑ چھوڑیوین

پکھو باغ اچ دانش نئیں ٹکدے جداں آہلڑیں ای ساڑ چھوڑیوین ..
―(،¨°یادیں°،¨)♡





اساں عقل توں اوھڈیر دل دیاں منیاں گے سانگے بنڑ جذبات اچ

بیلی 9 ڈینہ نیت دے ستھرے رہے پچھے لبھدے گے گل بات اچ

ہتھوں اپنڑی قدر گھٹا بیٹھوسے اسیں نت نت دی ملاقات اچ

الطاف$ بازاریاں بندیاں نوں کجھ رکھنڑا ھا اوقات اچ





چنگی سنگت بزاروں نئیں لبھدی اے ہوندن دائم خُدا دے ،

سانگھا پرکھنڑ تے ادھ عُمر ہے لگدی گھٹ لبھدن شرف وفا دے،

لجپالاں دے سانوں ،،نور سمند،، اے شوق ھن تھڈیوں لا دے،

سانگے پِیڑیاں تائیں وی قائم راھندن ہوندے سودے نیت صفا دے،




ساڈی سک دے بنڑیں ہوئے سانگے دی _
ہنڑ لاج توہاڈے ہتھ اے

ساڈی عزت بھرم تےشہرت دا _
ہنڑ "تاج" توہاڈے ہتھ اے

کدی کھوؤئیں نہئ ہاسے کملے دے _
اج راج توہاڈے ہتھ اے

ہنڑ قید رکھو یا چھوڑ ڈیؤ _
محتاج توہاڈے ہتھ اے

اے دنیا والے پاگل نے.
جہیڑے عاشق نوں سمجوندے نے.
جہیڑی آگ نہ بجدی سمندراں توں.
اونو پھوکاں مار بجھاندے نے.



چٹے وال وی آ گئے پر توں نہ آئیوں تینوں بهل گئے عہد وفا دے ..

ہتهہ سنگت دا نپ کے مڑ قابو رکهنڑا ایہے قول ہوندن شرفاء دے ..

سانگا رکهہ کے سانگے پال سدیویوے ساڈے ظرف ہن تهڈیوں لاں دے ..

اس موڑ تے چهڈیاں ای "نور سمند" نوں پلے رهے نہئ بهرم انا دے ..





تیری اکھ وچ شالا ہنج نہ ویکھاں۔کراں جند تیتھوں قربان ایں

گلاں ہولیاں ہولیاں کیوں پیا کرداں۔کے بنڑیا ائی میری جان ایں

تیرا چہرہ کیوں مرجھایا ہویا ائے۔ایڈ کملیا کیوں حیران ایں

اجاں قاسم جعفری جیندا ائے۔نہ ہویا کر پریشان ایں



بیلی آپ بنڑائے ھانی بھج بھج کے دلا ہنڑ پچھتاوا کر نئیں''

اے وقت ھا پہلے سوچنڑ دا رکھ حوصلہ بالکل ڈر نئیں''

تے گل ٹھیک اے یار سیانڑیاں دی کدی ہوندی ذیر ذبر نئیں"

جیڑے لگدن بوٹے گملیاں وچ او بنڑدے قطعن شجر نئیں۔





تو وی رب دے حکم دا پابند ھوسیں تائیں یاد بھولا نہوں سگدا
تیرا ٹھیک اے قاسم فرض جو ھویا اوندی گل پرتا نہوں سگدا
پر تیری منت کرینا اج ٹل ونج وت فرض نبھا نہوں سگدا
کل رات نوں بانگاں دو دے لئ اج بانگ چوکا نہوں سگدا
----------




کسے روندی اکھ دے فلک اتوں ہک ہنج رخسار تے وہہ گئی
..
پہلے موڈھے تے وت چولے تے نا سنبھلی بھوئیں تے ڈھہہ گئی
..
جویں میت تابوت وچ آویندا انج خاک دی گود اچ بہہ گئی
..
ہک وار حیات ۔اتھوں دھوں اٹھیا وت شکل سیاپ توں رہ گئی....





......توجہ

توں سک دی بوٹی توں کھوہ کے مینوں گلاب دیویں تاں رات راہناں.

مکا کے سارے بہانے مینوں جناب دیویں تاں رات راہناں.

میں پڑھدا راہساں توں چہرے آلی کتاب دیویں تاں رات راہناں.

سوال میرے نہ میرے حق اچ جواب دیویں تاں رات راہناں.

مینوں آپنڑاں ادھارا جھٹ ھک شباب دیویں تاں رات راہناں.

سال سارے دا پچھلا مینوں حساب دیویں تاں رات راہناں.

توں میری اکھیں نوں جلوہ ویکھنڑ دی تاب دیویں تاں رات راہناں.

تار گڈھ کے حضور مطرب رباب دیویں تاں رات راہناں.

ہاشمی# اج میخانے آلے ہلا کے مٹکے جگا کے مستی توں اکھ دے جام اچ نظر ملا کے شراب دیویں تاں رات راہناں.

میں بے وارث ھاں تاہیں چھوڑ دتم اے اعلان شریکاں اچ تئیں کیتا

میں من لیناں بے وارث ھاں پر سوچ بے وارث کیں کیتا

میرے کول ثبوت ہزاراں ہن تینوں آکھنڑاں پوسی میں کیتا

شالا وارثاں نال آباد راھوے بے وارث *ریاض * نوں جئیں کیتا



تئیں سنڑیا ہوسی مینوں عشق آہدین تے میں مالک اچیاں شاناں دا.
کئی مار صحراء کئی لوہڑ دریا میں قاتل کئی کئی جاناں دا.
جس دل تے تھی اثیر ونجاں وت فرق غریب نا خاناں دا.
مشتاق میں واسی دل دا ہاں تے شیوہ ہاں سلطاناں دا.



#حسن
تو شیوہ ہوسیں سلطاناں دا پر مینو وی حسن جمال آہدین.
توں قاتل ہیں کئی جاناں دا مینو سراپا نور کمال آہدین.
تے میں ازل توں وارث خوشیاں دا تینوں درداں دا بھیوال اہدین.
مشتاق توں طالب حسن دا ہیں تینوں مطلب دا ہک جال اہدین.


#عشق
میں بے شک طالب حسن دا ہاں پر لازمی شرط ایمان دی ہاں.
ہاں کل کائنات دا پس منظر تفسیر میں پاک قران دی ہاں.
توں چہرہ پاک نبی دا ہیں میں وی تڑپ بلال دی جان دی ہاں.
مشتاق توں دھوکا نظراں دا میں سنت رب رحمان دی ہاں.

#حسن
توں سنت رب رحمان دی ہیں میں وی وارث نبیاں دی زات دا ہاں.
میں یوسف دی پہچان وی ہاں تے نور میں کل کائنات دا ہیں.
میں جنت دا شاہکار وی ہاں تے مالک نیک صفات دا ہاں.
مشتاق میں صفت حوراں دی تے محور رب دے برکات دا ہاں.

#عشق
تو یوسف دی پہچان ہوسیں پر میں وی ایمان خلیل دا ہاں.
ہے گلشن اگ نمبرود میڈی, میں خاصہ رب جلیل دا ہاں.
چھری پسر تے گلھ تے رکھ ڈیہنداں, میں حامل مظبوط دلیل دا ہاں.
مشتاق میں کم لجپالاں دا تے خاصہ اصل اصیل دا ہاں.

#حسن
تئیں بے شک پسر کہائے ہوسن پر زلیخا توں میڈا حال توں پچھ.
کہیں انگلیاں یار کٹائیاں ہن, ونج مصر دے ہک ہک بال توں پچھ.
کیویں طور پہاڑ تھی سرمہ گئے, ونج موسی دے احوال توں پچھ.
کیوں چوریاں مشتاق کھویندی ہائی ونج جھنگ دی ہیر سیال توں پچھ.

#عشق
میں عشق وفا دا پابند ہاں تے قائل ہاں لجپالی دا.
کدی عرش تے گھن محبوب وینداں ہاں عاشق کمبلی کالی دا.
کدی سورج نوں میں روک لیندا, ہاں جوہر آزان بلالی دا.
مشتاق میں خاص قسم رب دی, تے اثیر ہاں زلف مثالی دا.

#حسن
تو عشق وفا دا پابند ہیں میں حسن تاں یار آزاد ہاں.
تینوں ازل توں غم تے تلخیاں لکھیاں میں ناز دے نال آباد ہاں.
تو محور ہیں ارماناں دا میں اپڑیں آپ مراد ہاں.
مشتاق توں پیاسا حسن دا ہیں میں حسن تاں بلکل شاد ہاں.

#عشق
میں عشق ازلی تے ابدی ہاں تو رونق چار ڈیواراں دی.
تیڈی چار ڈیہاں دی چاندنی ہے میڈی زات ہے وانگ ستاراں دی.
توں مانڑ نہ کر ایں گلشن تے ہوی عارضی رونق بہاراں دی.
مشتاق میں دل دا واسی ہاں توں حسرت ہجر دے ماراں دی.

#حسن
تو عشق الہام خدا دا ہیں میں وی نعمت پاک رحمان دی ہاں.
توں عشق مرض بہوں مہلک ہیں میں وی خاص دوا لقمان دی ہاں.
تو عشق امام سسی دا ہیں , میں وی ناز ادا مکران دی ہاں.
بس عشق آباد راہوے مشتاق, میں تاں آرضی لزت جہان دی ہاں.

نجمی

شالا ٹردے سجن نو کوئ نہ ویکھے ھل ویندن کنگرے ہاں دے

چٹے دینھ وی رات معلوم تھیندن بھل ویندن ھوش جہاں دے

آ ویندیاں ھن دوہہں باہیں گل وچ ھوندے وینڑ کسے دے ناں دے

جیہڑے ایڈے درد پچا کے جیون دھن جگر (حیات) انہاں دے




 "نیلامی ہائی سوہنڑیاں لوکاں دی
اساں ڈھول خریدن بہہ گئے

اوندے بکھرے وال پسند آ گئے
اوندی چیرویں اکھ تے ڈھے گئے


اساں سیج پھلاں دی تیار کیتی
اتے پرفیوم سٹیندے رہ گئے


سانوں نوٹ گنڑیندیاں ڈھل لگ گئ
اونوں ہور وپاری لے گئے.





خط لکھنائ شاکر# انج دا لکھ ہر لفظ اوندی تصویر ہووے

ہر سطر تے ساڈی غربت دا جیویں تاج محل تعمیر ہووے

جتھے لکھنا ڈھول خدا حافظ اتھے فقط سلام آخیر ہووے

کر انج مضمون مکمل خط دا اوندی اکھ وچ سو سو نیر ہووے .





بندہ کہیں نوں راءسائؔیں کے دے سگدا اے بس فقط دعا کر سگدا اے۔
ہوئے سجنڑ تاں سجنڑ دے روپ دے وچ ساری عمر وفا کر سگدا اے۔
جئے منگنڑاں ہئی تاں رب توں منگ جہڑا اصل عطا کر سگدا اے۔
جہڑا کٌھوہ چوں کہڈ کے یوسفؓ نوں پورے مصر دا شاہ کر سگدا اے۔





کدیں اوہ وقت ھا سجنڑ سرانڑیں بدلے میرے سر تلے رکھدا بانہیں ہائیں.

شالا درد# نہ پھٹیے ذندگی بھر توواں منگدا روز دعائیں ہائیں.

آیا جدنڑ زوال تے چاننڑ ھو گئے توں تاں صرف عروج دا سائیں ہائیں.

میری ذات دی تن ہمدردی کائی ناہی میرا بیلی بختاں تائیں ہائیں.

دِل رُوندائے تِیرا آ وِیندائے ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔جَداں سجنڑخَیال نماشیں

تِیری سِک توں اَکھیں چو ہنجواں دے وَاہندِن پَرنال نماشیں

مَن عَرضِی ہِک واری ہَٹنڑ دِی کر۔۔۔۔۔۔۔۔۔ مِیرا بھائیوَال نَماشیں

الّلہ وَاسطے رَد نہ کر چُھوڑیں ۔۔۔۔۔۔۔۔۔مِیرا دَرد سوَال نَماشیں




اِس فیشن سِر گئے کر چھڈیائے عزتاں نوں آنڑ پامال اے ۔

رہیا کوئی نئیں اکھ اچ شرم حیا دھیاں کھُول کے ٹُردیاں وال اے ۔

پیو پُتر وی فلماں رل کے ویدھن دھیاں بھیناں لئے کے نال اے ۔

انجیں عاجز رُوندا پٹدا راہنداں تیری کائی نئیں گلنڑی دال اے ۔






ہک تیر لگا وچ سینے دے کئیں خبر نہ ہئی جو کئیں مارئیے​

میڈے سنگتاں آکھیا پکڑ گھنو اوں ظالم کوں ایہ جیں مارئیے​

میڈے سامنڑے غیر جو گزرے ہن میں آکھے یار انہیں ماریئے​

اُتوں چن شاکر دا پہنچ گیا، فخریج تے آہدے میں ماریئے​




اج نال سبب بے دھیانی وچ ہویا گزر پُرانیاں راہاں توں۔

اک ٹاہلی ویکھی۔عمیر ۔چھنگیندی کسے وال چا پٹیا ہاں توں۔

کوئی گزریا ویلا یاد جو آیا پیاں ہنجواں لُہڑ پلکاں توں۔

کائنات دے سُکھ قربان کراں اُس ہِک مرلے دی چھاں توں۔

تساں راہنڑ دیو کیوں پُچھدے ہو مظلوم دی
گزر اوقات اے۔

ودا ہوکے دیناں غربت دے بنڑ درد گئے
میری ذات اے۔

جہندی خاطر رُنیاں عرصے توں او نئیں
سنڑدا گل بات اے۔

اُس ”تاؔج“ دی کہڑی زندگی ہے جہڑا
جاگدا ساری رات اے۔






اج سردی بہت ہے دوستو.

اودر دے مُلک دا ہک فریادی رو رو فریاد کریندائی ,,
مَتھے لگنڑ دے واسطے ہتھ بنھ کے ہاڑے لاتعداد کریندائی ,,
اللہ جانڑدا ”درؔد؎“ دی قیمتی زندگی پیا غم برباد کریندائی ,,
جس بندے توں نکھڑ کے سَوندائی ناہیں اُوہو کملا یاد کریندائی ,,





تیری بے نیازی دے کم ہن خدایاء جے ڈیویں تاں پتھراں اچ غذا ڈے چھوڑیندایں:

جے بچڑے تاں یوسف جیاں شہنشاہ نوں بھیراواں دے ہتھوں سزا ڈے چھوڑیندایں:

ناں روزے ناں لمبیاں نمازاں تے خوش ہیں تیری ذات نوں صاف نیتاں دی تھوڑ اے:

کرم چا کریں تاں گنہگار حر نوں توں پاکاں دے گھر اچ پناہ ڈے چھوڑیندایں...





عشق تہ اگ دا سیک کی پچھنا....
عشق دا سیک ودھیرا،،

اگ تہ ساڑے، ککھ تہ کانے....
اتے عشق ساڑے دل میرا،،

اگ دا دارو، مینہ تہ پانی....
اتے عشق دا دارو کیڑا؟؟

یار "فرید" اوتھے ککھ نا ریندا....
جتھاں عشق نے لایا ڈیرا....!




تیرے حُسن تے بیلی لِکھ چھوڑی اساں کملیاں ہور کتاب اے۔

تیرے ہونٹ گلابی ذُلف سیاہ چہرہ کھلیا وانگ گلاب اے۔

تیرا تکنڑا زخمیؔ مار گھتیندائے اُتوں ٹُرن دا ہُور حصاب اے۔

تینوں رب سائیں اِیہو جہیا حُسن دیتائے تینوں ویکھنڑا ڈھیر ثواب اے۔




تیڈی حکم عدولی نہ تھیوے ایں گال توں بج ساکوں نچڑاں پئے.
پا پیریں پریت دے جھانجھریں کوں گئے گھنگھرو رچ ساکوں نچڑاں پئے.
سب ٹوک مذاقاں ہاسے توں یا سر سئی سچ ساکوں نچڑاں پئے.
ساڈا "ساجد" نچڑاں پیشہ نئیں تئیں آکھیے نچ ساکوں نچڑاں پئے.

جو محبت کرتا ہے ناں، اس کا دِل کسی قبر ، مزار یا درگاہ سے کم نہیں ہوتا اور درگاہ سے پیٹھ کرکے نہیں نکلا جاتا..._ ہمیشہ اُلٹے پاؤں واپس جانا پڑتا ہے اور اُلٹا چلنا بہت " مشکل" اور "آہستہ" ہوتا ہے...!!!






لو دیکھ لو,,, اب بھی زنده ھیں
ابھی بھی چاند تکتے ھیں


ابھی بھی پھول کھلتے ھیں
ابھی بھی دل کے دریا میں
هزوروں درد بهتے ھیں


ابھی بھی کچھ نهیں بدلا
مگر_____________کمی سی ھے
تمهارے بعد جاناں
آنکھوں میں نمی سی ھے.......!!!!




یوں نہ دیکھو مجھے نشیلے نینوں کا سمندر لے کر ❤
میں جو ڈوبا تو تیرے دل میں اتر جاؤں گا❤




اللہ پــاک دی طـرفـوں آ وَیـندن کـدی دِہنہ انـسان تـے جھِکـے

جـنگ نـال حـالات دے ڈَٹ کـے لـڑدن خـودار کـدانہہ نئیں وِکـے

بُـرے وقـت اِچ درؔد بـےکار گِنـڑینـدن لـجپالیـاں آلـے ٹِکـے

ڈَنـگ بھـوون تـاں اکھیـاں آلـے وی لَئـے لیـندن کھوٹـے سِکـے

تُساں لایائے عاجز نشیاں تے اساں کدنڑ کوئی عادی ہاسے ۔

بے چنت حیاتی نبھدی پئی ہائی ساڈے کول آزادی ہاسے ۔

دیندے ملکھ نوں آپ دلاسے رہے ہاں اُکا انج امدادی ہاسے ۔

ساڈا مُل نہہ گھتیا قسم خدا دی بندے چُونڑ سوادی ہاسے ۔




جدوں میت جنازے گاہ پہنچی اساں رخ بدلاۓ تسی کوئ نہ آۓ...!!

دتے لاش نوں موڈھے غیراں نے ہتھ پیر ہلاۓ تسی کوئ نہ آۓ..!!

وس پے گئ لاش #رقیباں دے اوهناں ظلم وساۓ تسی کوئ نہ آۓ...!!

جدوں قبر اچ رکھیا #شاکر نوں کیتی تڑپ کے ھاۓ تسی کوئ نہ آۓ...!!





ربا کہیں دے پیار اچ اجڑی پجڑی کرے عرضیاں روح مظلوم اے .

بے فیض سنگت میرے لیکھاں وچ کیوں کل بے درد ھجوم اے ؟

بندہ ٹھگ لجپال نکھیڑ تا لیندا دے چھڈیں ھا علم نجوم اے
.
ناں پیار دا کدنڑ"عثمان"لینڑآہ ھوندا ایہہ کدیں ظلم معلوم اے .





ساڈے سامنڑے عید دا ناں نآہ لئے __ ساڈے غمیاں اچ نام لکھی گئے *؟*

تقدیر دے سخت ولہونڑیاں وچ __ ساڈے * زلفی* سجنڑ کھڑی گئے *،*

خوشیاں دی جاہ تے رب دی طرفوں __ سانوں روونڑ فقط ڈھئی گئے ***

جنہاں نال مناونڑی عید ہاسے __ او مٹیاں ہیٹھ دبی گئے *،*




میری سوچ محدود تیں ہک توڑیں تیرے یار گمان اچ سئے ہوسن

کنڈ سجنڑ دی کجنڑ ثواب دیسے فائدے اس نقصان اچ سئے ہوسن

اللہ پاک نہ او دن قطن ویکھائے گلے جدن زبان اچ سئے ہوسن

گل کر کے ملنڑ دی عادت نہی بھاویں عیب "نعمان" اچ سئے ہوسن




میں سُنڑ بیٹھاں پردیس دے وچ خوشحال
تیرے جذبات ہن

اُدے ہر توں ودھ کے لگدیاں وچ تیرے
نِبھدے پئے دیہں رات ہن

آ ویکھ دیوانیاں پاگلاں نوں ودے لگدے
پتھر سوغات ہن

تہاڈی سابقہ شاہی اچ ( تاج)کنہاں دے اج
قابل غور حالات ہن

اساں لوک وی لوک عجیب ھسے ساکوں جائیں زلتاۓ اساں رو پۓ ھیں
کھیں شھر اچ انڑ پھر مفلس کوں زردار ستاۓ اساں رو پۓ ھیں
کھیں راہ ویندے راھی راہ دیوچ ساکوں حال سنڑاۓ اساں رو پۓ ھیں
ناشاد کائینات دی کھیں چُنڈ تیں او یاد جو آۓ اساں رو پۓ ھیں



اللہ حافظ رُل گئی زندگی دا
بس وقت نبھیندے پئے آں

منزل دا نام نشان وی کوئی نئیں
جس راہ تے ویندے پئے آں

مجبوریاں نال مزاج رلا کے
تکلیف گھٹیندے پئے آں

وڈی سرعت دے نال امید
اپڑیں ارمان سویندے پئے آں




سوهنڑاں. صوبہ یار پنجاب ساڈا ایتهے ہر انسان پنجابی.

اے دهرتی پنج دریاواں دی ایدا مانڑ تے شان پنجابی.

ماں بولی دے سارے سیوک هائیں ساڈی جند تے جان پنجابی

سانوں پارس لوگ پنجابی آدےهن ساڈی یار پہچان پنجابی



ہڈوں لت رکھ چھوڑی نے بڈدیاں تے
بندے بڈگیاں کدنڑ تریندن...

چیندےنئیں زمے واریاں توڑ دیاں
سارےمطلب صرف سریندن..

گھبری نئیں ہانگرے کنڈ مگروں
"مشتاق" شریک کریندن...

دھکا کھوہ وچ جدنڑ بھرا دے چھوڑن
صد مصر دے تخت مریندن...




بے رحم صنم دے ہر ویلے میری ذات تے عجب کرم ہوندن

کراں اُف تا اکھ وچ ہنجواں دے اہندی الفت کانڑ شرم ہوندن

سہہ سہہ کے پھٹ تنہائیاں دے تاویں لہجے ڈھیر نرم ہوندن

ٹُر انس ویندا منٹھار دے در بھاویں پیراں ہیٹھ ورم ہوندن




چنگے سجنڑ ہوون تاں مکدا ای کجھ نہیں جے کدی کول ایمان تاں ہووے..

کم کوئی نہیں سنگت دی واہی ورگا مشتاق دھیان تاں ہووے...

جداں راج بھنبھور دا ویندا رھے توڑے تک مکران تاں ہووے....

مر گیاں وی قبر تے رش رہندااے بندہ کجھ انسان تاں ہووے...

اک بندا سجنڑاں توں نکھڑیا ھویا دکھاں دا ماریا ھویا اک دن مَنڑ دریا تے جا بیٹھا ویدا کی اے بہوں سارے پکھنڑو آپس اچ ہس کھیڈ رہے سی اُنہاں نوں ویکھ کے تے مَنڑ تے بہہ گیا کافی دیر ویندا رہیا تے رُوندا رہیا اخیری اُٹھ کے ٹور پیا دوسرے دن فیر آیا اسیے طرح ایں واقعہ ھویا تیسرے دن فیر آیا فیر رُوندا دُوھندا ٹور گیا اس دے ٹورن توں پکھنڑو آپس اچ صلاح کردے۔ نے یار اس بندے کولوں پُچھیےتے سہی روز آندا اے تے سَن ویکھ کے رُوندا کیوں ایں اگلے دن ھون او بندا آیا تے پکھنڑو سارے اس دے کول آ کے آہدے نے اے اللّٰہ دیائے بندیاں توں روز آندا اے سَن ویکھ رُوندا کیوں ایں اس گل دا جواب تاں دے تاں فیر سُنڑو

تُہانوں ہسدیاں ویکھ کے قسم خدا دی یاد آندی اے نکھڑ گیئاں دی
تنہائیاں دے اِس پنچرے وچ سِک کھاندی اے نکھڑ گیئاں دی
تائی ہسڑ کے مَنڑ تے آ باہنداں چھِک راہندی اے نکھڑ گیئاں دی
اِیڈے فخری بھار جدائیاں دے جند ساہندی اے نکھڑ گیئاں دی


دساں کے کے دُکھ تہانوں سجنڑاں دے اکھیں میریاں کیوں لُڑھ پُوندیئن
کر یاد اُو ماضی سنگتاں دے تنہایاں تَن۔ نوں کُوندیئن
کِیویں پُھٹ گئے بِیلی فخری دے اہیا سوچاں ذہن تے بُھوندیئن
چھڑا میں نہی رُوندا قسم خدا دی میرے تَن دِیاں لِیراں رُوندیئن




لَج پَلدی اے کڈنڑ بخیلاں توں راھندی فِکر جِناں نوں زر دی
نیں بَچت سُوچیندی سَنگتاں وِچ لگے بازی بے شَک سَر دی
سَچ حوصلا ھونداے سچیاں دا کوئ وُقت نیں ھوندی ڈر دی
گَل گَٹنڑ دا شوق اکرام ھووے نیں فِکر کرِیندی گھر دی



اے گل اس بندے دی سنڑ کے پکھنڑو سوچی پئے گئے تے اہدے نے اُس توں تیرا کیویں سنگ نکھڑیا اے تے کیویں وچھوڑا پیا اے سن ویں دس سگدا اے اگوں او بندا کی اہدا توجہ



دل تنگ اے جگ دیــــــاں ٹوکاں تـــــــوں میرے وسنڑ دے رب امکان بنڑا 💙

عربی دے قـُــــرب نصیب ہونی ہمدرد کـــــــــوئی انسان ملا
جیہڑا درد ونـــــڈے اللّه راسیاں دے کـــــــوئی اے جیا مہربان ملا
یـــــــــاسین "" دی مُکنڑ تے آ گئی اے میرا مـــــــالک کـــــــــوئی لقمان ملا


نیموں ڈردا ھجر دے درداں تــــــــوں کسے موڑ تے طلب شفاء نئیں
راھوے چن محفوظ رقیباں تــــــــوں کائی منگنڑی ھور دعا نئیں
تـــــــوں تاں ہر دا مـــــــــــالک ساجھا ایں کیا میں مخلوق خدا نئیں
یـــــــــاسین "" عجب انصاف ڈٹھائے کئیں سال اچ عید روا نئیں

دو دوست بڑے عرصے تو بعد ملے. دوست حال ھک دوسرے کولوں پچھیا.ھک آکھیا تیری کویں پئ نبھدی ھے اس جواب دتا میتھے تے اللہ دا کرم ھےتے تیری کویں نبھدی پئی ھے او آھندا اے.
کنڈیاں دے قلف پرانڑیں ھو گئےچھڑی پتل دی تار نا لدھی.
سائے موسم پرتے میری ذندگی وچ اکاں مست بھار نا لدھی.
ھنجوں انج لھڑیاں رخساراں تے سوئی رکھن دی تھار نا لدھی.
انج ھاشمی موت وی کنڈ کیتی سارے شاھر چوں زاھر نا لدھی.



کدی خاص مہمان جناب دے ہاسے
اج خاص توں عام ہو گئے آں
ساڈا "" دانش * شمار آہ سچیاں وچ
بے داغ نیلام ہو گئے آں
ساڈا ناں ھا سنگت دے مہریاں وچ
اج انجڑ گمنام ہو گئے آں
کسے وقت دی گهلی ہوئی ڈیگر ہاسے
اج ڈهلی ہوئی شام ہو گئے آں







کیویں جھکیاں جائیں تے لوک پئے وسدن کدی ویکھ پہاڑ توں لہہ کے
شوہدے ڈردن ڈھیر بلندیاں توں ودے وقت دھکیندن چھہہ کے
توڑے سال توں بعد سنبھالے کر (الطاف ) اُچیچہ بہہ کے
جنہاں اج تائیں شکوہ نہیں کیتا اودر دیاں سختیاں سہہ کے
۔






تینوں رب گھر بیٹھیاں بخت دتے ہن تیرا زور تے ٹل نئیں لگا
میرے وانگ کسے دی نوکری وچ تیرا مستقبل نئیں لگا
لکھ ہوڑ رہیاں پر آکھے میرے میرا دل پاگل نئیں لگا
واہ قسمت درد دی پکھیاں وچ توئیں راٹھ دا دل نئیں لگا








منگ منگ کے تحفے سنگتاں دے من ڈھول ستاونڑ یاد ہئ
میں سانی وت وت ناہ کرنی مھتوں موڈ بناونڑ یاد ہئ
میں منتاں کرنیا ہتھ بہنڑے میرے ہتھ چھڑونڑ یاد ہئ
مڑ منگیاں ونگاں ست رنگیاں میرا ڈھول پواونڑ یاد ہئ

منہ پھیر کے دلبر لنگھ ونجنڑاں، بے رحم اداواں ٹھیک تاں نئیں.

میڈے جیندیاں کہیں دے نال ٹریں،اے سخت سزاواں ٹھیک تاں نئیں."

میڈے ہتھ چوں کڈھ کے ھتھ اپنڑاں،ہتھ غیر دے پاویں ٹھیک تاں نئیں."

ہتھیں اپڑیں " جانی " زہر چا ڈے، غیراں نال صلاحیں ٹھیک تاں نئیں



مُنہ رکھنڑیاں کر یا سنگت نبھا سنگ غیر سلامت راہنی۔

نوٸ سنگت دے ستھرے راہواں تے رکھے پٸیر سلامت راہنی۔

بے جرم جوں دل اچ رکھ لاۓ نی چلو وٸیر سلامت راہنی۔

دکھ شالا نیاز کداں نہ ویکھیں ھووی خیر سلامت راہنی۔



اساں اجڑ گۓ تاں کی ہویااۓ اس جگ اچ کتنے شاہ اجڑے

کٸیں رنگ اجڑے کٸیں سنگ اجڑے کٸیں گھر اجڑے کٸیں راہ اجڑے

کٸیں وسدے ولدے اجڑ گۓ کٸیں وسنڑ دی کر کے چاہ اجڑے

اسی قاسم کوڑے سجنڑاں دا بس کر کے غلط وساہ اجڑے






کڈاں ہٹسیں جڈنڑ دا پار گئیائیں تیری مینوں ڈینہہ رات دلیل اے

تیری ہسڑ توں کیتی نت رکھناں پندھ وطن دا ڈاہ ڈاہ میل اے

من لئے تاں ہنڑ اللہ واسطے دی میری آخری سجنڑ اپیل اے

پچھاں ہٹ مشتاق خدا دی سونہہ بہوں پچھلا ملکھ ذلیل اے........




ہویا قتل مسافر شہر تیرے
تساں لاش تے دید بھوائی نئیں...،



رائی رلدی ھفتہ سڑکاں تے
تساں آکے چا دفنائی نئیں..،


چا ہتھ لیندے نائی فرق پوندا
تساں غیر سمجھ کے چائی نئیں...،


وت آھدے ھاؤ سارے لوکاں نوں
اے.لاش "ابرار "دی ھائی نئیں..

تیڈے لہجہ ڈیکھ کے ایں لگدے
ہنڑ ساکوں شاید بھل گے ہو
تساں ساری زندگی جھنڑکے دے رہے
ساڈی ہک جھنڑک تے رس پے ہو
اپنڑی کھل کوں قائم رکھنڑ لو
ساڈے نیر واہاے تساں بھل گے یو
تیکوں دشمن اپنڑے نی بھلدے
بس یار اپنڑے کوں بھل گے ہو




اج _موسم _ھے _تیڈی _یادیں _دا _میکوں _بھاندا _پئے _اج _ھوویں _ہا ،،،
ھے _یار _ہوا _اج _جھمریں _وچ _جھڑ _گاندا _پئے _اج _ھوویں _ہا ،،،
ترِم _چھت _پووے _متاں _پلکیں _دی _ڈر _کھاندا _پئے _اج _ھوویں _ہا ،،،
میڈے _شہر _اچ _شاکر _مونجھیں _دا _مینہہ _آندا _پئے _اج _هوویں _ہا ،،،





او دور ہا بیا جڈاں نوکر ہم
ہنڑ ہوش حواس تے قبضہ ہے

او کال اندھاریاں مک گیاں ہن
ہنڑ عقل دے پردے کھل گئے ہن

میں نوکر توں سردار ہاویں
او دور جہالت یاد کھڑے

تیڈے جھوٹے لارے یاد کھڑن
تیڈے کوڑے وعدے یاد کھڑن

توں دشمن ہائیں میڈیں نسلیں دا
توں قاتل ہائیں میڈی غیرت دا

بہوں عرصہ ساکوں خون روائی
ساڈے جذبے پھاسی چاڑھ ڈتن

تیں ککھ نئیں چھوڑیا وسبے دا
تئیں ہاں اچ کتنا پھٹ لئے ہن

تیں وسدے ویہڑے بر کیتن
توں کھوہ دے پانڑی چٹ کر گئیں

میکوں یاد کھڑے جڈاں نوکر ہم
او دور غلامی نئیں بھلدا

جڈاں پٹکیاں پیریں رکھدا ہم
فرعون مزاج وی نئیں بھلدا

تیکوں پیریں پو تے ملدا ہم
او دور جہالت یاد کھڑے

پر سنڑ گھن گودا گالھ میڈی
تیڈے گندر تماشے مک گئے ہن

تیڈی غنڈا گردی مک گئی ہے
او دور جہالت مک گیا ہے

علم دے ڈیوے بل پئے ہن
تعلیم دے سوجھلے آگئے ہن

میڈی مرضی جیکوں ووٹ ڈیواں
جمہور دا راج ہے سدھ ہے پئی

تیکوں سرداری دی آکڑ ہے؟
تیڈی سرداری تے لعنت ہے

توں غاصب ہئیں ساڈیں عزتیں دا
تیڈے غاصب پن تے لعنت ہے

ہے لعنت چھوٹیں گودیں تیں
تے وڈے خان تے لعنت ہے

تیڈے دیرے تے وی لعنت ہے
تیڈے ہر دربان تے لعنت ہے

تیڈے چیلے دڑکے ڈیندے ہن
تیڈے سب چیلیں تے لعنت ہے

توں حق غریب دا نگل گئیں
تیڈے گودے پن تے لعنت ہے

تیڈی یاری دا مل اسی تار نئیں سکدے
توں منگیں جان تے کر انکار نئیں سکدے
منیا کہ زندگی لیندی اے امتحان بڑے پر
توں ھوویں نال تے اس ہار نئیں سکدے






کل بوچھنڑ سیندیں سوئی لگ پئی،
ھتھ زخمی تھئے، میکوں توں یاد آئیں.
نئیں پورےتھئے ٹک بوچھنڑ دے،
ترٹ دھاگہ پیۓ میکوں توں یاد آیئں.
بیوقت میڈےکل کوٹھےتے,
آ کاں کر لائے میکوں توں یاد آئیں,
کراں سیپ سلائی میں کیا "شاکر"
بھانویں جیں الوائے, میکوں توں یاد آئیں.....






میںکوں یاد نہ توں ہنڑ کیتا کر
میں یار نی واپس آ سگدا
نہ ہتھ چا دعا میڈی لو
ہنڑ ڈھیر نہ ساہ میں گن سگدا
بس دھاگہ ساہ دا ترٹ پوے
نہ ڈھیر میں ساہ ہنڑ گھن سگدا
نہ گاہلی سنڑ توں لوکیں دیاں
نہیں سوکڑی ہنڑ ڈھیر میں جی سگدا




کل بوچھنڑ سیندیں سوئی لگ پئی،
ھتھ زخمی تھئے، میکوں توں یاد آئیں.
نئیں پورےتھئے ٹک بوچھنڑ دے،
ترٹ دھاگہ پیۓ میکوں توں یاد آیئں.
بیوقت میڈےکل کوٹھےتے,
آ کاں کر لائے میکوں توں یاد آئیں,
کراں سیپ سلائی میں کیا "شاکر"
بھانویں جیں الوائے, میکوں توں یاد آئیں....




تیکوں کئیں آکھیے تیکوں بھل گئے ہیں
دلدار بھلاونڑ سوکھا نئیں
تیڈی جھنڑک بھلاونڑ سوکھی ہے
تیڈا پیار بھلاونڑ سوکھا نئیں
تیڈی کھل دے عاشق لوکیں دی
مسکار بھلاونڑ سوکھا نئیں
اساں شاکر آپ کوں بھل ویسوں
پر یار بھلاونڑ سوکھا نئی.

اُنجیں لوک نآہ منِن تاں گل وکھری منٹھار توں ہر کوئی تلے
جیویں چن نہ چرخ تے نظر آوے تے راھنداں کجھ نئیں تاریاں پلے
تھاں تھاں تے ذِکر جناب دے ھِن شالا راہوِس بخت سوٙلے
ڈوجھی وار عنایت او جم کے آوے جیہڑا نال جناب دے رلے




تیری سنگت حلایاں وانگ نبھائیساں
میرا واعدہ سمجھ قرآن اے
پرواہ نئ تھوڑ نہ پاۓ جاوے
تیری ذات دے مگر جہان اے
سچا درد نوں کہیں دے مگر نہ دیویں
رکھیں آپس اچ صرف خیال اے
میری نسل وی تیریاں جوتیاں توں
ہوندی وتسی چن قربان اے










بڑی شوق دا میں تینوں خط لکھیا تحریر بنڑائی رو رو کے
میری صورت انج مرجھا گئ اے جیویں چھل چا سٹائی کھوکے
میں قسم خدادی مرویساں تیری صورت نوں لوہ لوہ کے
ہک وار بے وس نوں شکل وکھا اللہ واسطے سامنے ہوکے








کدی سوچیا ناهی کسے منزل تے
میرے پیار دی بازی ھر ویسی,
جیہندی خاطر درد خریدے ھن
لا مہندیاں غیر دے گھر ویسی،
ایہو غم تاں مینوں کھا کھا کے
لے اپنے نال قبر ویسی،
ودا هس کے آھدا اے غیراں نوں
بیمار اے جلدی مر ویسی